دیالوگ های معمول - روستای آذران (نگینی درکوههای کرکس)

روزى دو گونه است : روزیى که آن را جویى ، و روزیى که تو را جوید و اگر پى آن نروى راه به سوى تو پوید . پس اندوه سال خود را بر اندوه روز خویش منه که روزى هر روز تو را بس است . پس اگر آن سال در شمار عمر تو آید ، خداى بزرگ در فرداى هر روز آنچه قسمت تو فرموده عطا فرماید و اگر آن سال در شمار عمر تو نیست ، پس غم تو بر آنچه از آن تو نیست چیست ؟ و در آنچه روزى توست هیچ خواهنده بر تو پیشى نگیرد ، و هیچ غالبى بر تو چیره نشود ، و آنچه برایت مقدر شده تأخیر نپذیرد . [ این گفتار پیش از این در آنجا که سخن از این باب بود گذشت لیکن در اینجا روشن‏تر و گسترده‏تر است ، بدین رو بر قاعده‏اى که در آغاز کتاب نهادیم آن را از نو آوردیم . ] [نهج البلاغه]



	روستای آذران (نگینی درکوههای کرکس)

دیالوگ های معمول
نویسنده: آذران دوشنبه 89 خرداد 17 ساعت 2:51 عصر
دیالوگ های معمول ولی غیر معمول اتفاقاتی که بر یک آذرانی در طول زندگی اش می گذرد.... نوجوانی سلام سلام حالدون خوبه خوبیده؟پوره که ایده ش‍‘مَ پوره غلوم رضا حالشون خوبه ندون نیا خوبنده؟کاده ابیده ش‘مَ کاشون درون سرکار اشدَ نخَیر درس اَخونون باریکلا،چ درسی؟چی چی اَگردی؟ همون معلوم نَهه خوبَ درسَ بخون بلکم بیَ یای بَرَسی قبل از ازدواج: پور غلام رضایی؟ بله زن دونا نَگیَتَ؟ نخَیر همون چکار اَکری پس؟جلدی بَه ةَ ، یکار بَکَ توجی چشم بعد از ازدواج: خوبیدَ حالدون خوبَ واچَ دار نبودیدَ ، بابا نَگردادَیدَ همون؟ نخیر همون جَلدی بیدَ یکار بَکردَ، چکار اَکردَ پس؟! بعد از تولد اولین فرزند: حالدون خوبَ خوبیدَ؟ دواگوش’مَ یمَ نن یَ غونَش داردَ؟ بله یَ خ‘ کَمَ، لا غَلَم د’وَش کردَ چشم 20سال بعد: ش’مَ کاردون نکردَ همون؟ عاروستون نَگیَ تَ نخیر جلدی بیدَ پس دونَی کَی را !!!!!!!!!....... و این چرخه ادامه دارد
دل نوشته ها ()